ΧΙΠ ΧΟΠ - (Hip-hop) (3/ 2018)

Hip-hop 

Πενηντάρης, χωρισμένος,

πρόσφατα απολυμένος,               

και σε τρέχουν τα Ταμεία,                   

Τράπεζες και Εφορία.   

           

Λονδίνα και Παρίσια   

- τέρμα  τα  δανεικά.

Στραβώσανε τα ίσια

και στα ζητούν διπλά.  

   

Σαν γαύρος παστωμένος

στον πανικό κλεισμένος,

ντρέπεσαι για τα πτυχία,

που στολίζουν τα τοιχία.       

 

Κουρέλι η αξία σου.                                           

Του ΟΑΕΔ ενίσχυση.                     

Η ιδεολογία σου,                                    

τρίζει μέσα στη σύγχυση.                 

                                               

Στο Κίνημα- διάσπαση                                             

και η Ευρωκατάσταση,               

είναι οριακή.                                                      

Προσμένεις την Ανάσταση,                                                           

«σηκώνεις Επανάσταση»                           

κι είσαι «με την δραχμή».                

                                                   

Μιζέρια τρισδιάστατη                                      

σε μια Βουλή ανάστατη                        

και μνημονιακή.                        

«Κίνησε η ανάπτυξη»                

κι εσύ για μετανάστευση 

ή για τη φυλακή.          

  

Κηφήνες συνδικαλιστές,                    

Εθνοπατέρες-βουλευτές,   

σου τάζουν «αλλαγή».

Κόλακες -διαδρομιστές                              

και «σύντροφοι» συμφοιτητές,         

επήραν έδρα στη Σχολή.                                                                                        

 

Σκάνδαλα στις επιτροπές,                    

δήθεν, Προανακριτικές.                   

-Όλοι τα φάγανε μαζί-              

Κομματικές μεταγραφές.

Των υπουργών παραγραφές.         

-Νόμος και ηθική-       

 

Και όλο τάζουν στο λαό  

«θα βγούμε απ’ την ατραπό».                                                                   

Δίνουν διανεμητικό,

απ’ το πλεόνασμα ρευστό!                                      

   

Μην περιμένεις χάρισμα.                    

Στα χρέη -μποτιλιάρισμα                     

και η Βασιλική                                         

μες στη καρδιά σου μαύρισμα.                                                                                      

Παίζει στενό μαρκάρισμα.                                     

Θέλει διατροφή.                                                                                            

 

Πριν πάρεις  τα χαμπέρια               

μιαν άλλη ν’ αγαπήσεις,                    

που να ’χει καταθέσεις                                     

και δυο επιχειρήσεις. 

 

Χειμώνες- καλοκαίρια                             

τον κόσμο να γυρίσεις.   

Το «ζην», με «ευ» να δέσεις.           

Βολέψου- για να ζήσεις!            

……..

                                                                          3/ 2018 

ΓΙΑΝΝΗΣ ΖΟΡΜΠΑΛΑΣ - Έπαινος σατιρικού έργου

18^ου Λογοτεχνικού Διαγωνισμού Εταιρείας Τεχνών

Επιστήμης & Πολιτισμού Κερατσινίου. 

ΕΓΚΛΕΙΣΜΟΥ ΠΑΡΕΝΕΡΓΕΙΕΣ

 ΕΓΚΛΕΙΣΜΟΥ ΠΑΡΕΝΕΡΓΕΙΕΣ         

Χριστούγεννα χωρίς οσμές -άγευστη Πασχαλιά…            

Στον πάγο ήθη κι εποχές, με νόμο Χαρδαλιά!                      

Έξω σκοτώνει ο ιός, μέσα οι τηλε-βόμβες…                          

Της λευτεριάς ξέχνα το φως -«θρηνούμε εκατόμβες».            

 

Φίλοι, γιορτές και εκδρομές, εγκάρδια φιλιά,                                   

μαύρο αστείο έγιναν για την πρωταπριλιά!

Δρακόντεια πρωτόκολλα, ο νόμος- τσεκουράτος                    

κι έτσι όπως πάνε θ’ αυξηθούν τα έσοδα στο Κράτος!  

 

Κινήσεις καταγράφονται, διόδια σφραγίζουν,

τα «θέλω» παραγράφονται- μπας κάτι σου θυμίζουν;      

Κρύβονται όλοι απ’ τον ιό κι έγιναν μασκοφόροι.              

Με λάπτοπ (laptop) γράφουν στο Θεό, ύμνο- οι ρασοφόροι!  

 

Τα όνειρά μας ψεκασμένα με του φόβου τ’ αεροζόλ,

ρομποτάκια ρυθμισμένα με παγκόσμιο κοντρόλ!

ON σημαίνει «ελευθέρας», OF σημαίνει «εγκλεισμόν».

Του συστήματος γρανάζια σε ζωή ακορντεόν.     

 

Κι εσύ ορθώς σκεπτόμενος εμβόλιο να κάνεις,   

το άγχος δεν προσπέρασες-τρέχεις και δεν προκάνεις.

Μόνος μιλάς, βρίζεις, γελάς κι ένας λυγμός ξεφεύγει…

κρυφά το δάκρυ αργοκυλά… τη μάσκα σου μουσκεύει!

 

Περιπλανιέσαι σκεφτικός τα πρωινά στο κέντρο         

και στης γειτονιάς το πάρκο πίνεις βιαστικά το φρέντο.

Κάποτε την ευτυχία κράταγες στα δυο σου χέρια.

Τώρα έμειναν ψιχία, που σκορπάς στα περιστέρια!

 

Ο σκύλος σου κι η μοναξιά, οι πιο πιστοί σου φίλοι

και ανταμώνεις θύμησες στον ντόκο κάθε δείλι.   

Τα βράδια βάζεις δίσκους με λαϊκά παλιά.

Στου «Μάρκου» το ταξίμι, πονάς μες στην καρδιά. 

 

Για τις ζωές που χάθηκαν-για τη φτωχολογιά.

Γι' αγάπες που μαράθηκαν σε δίσεκτη χρονιά.

Και θα κομπάζουν οι σοφοί: Το νέφος θ’ αραιώσει            

κι αφού πεθάνουνε πολλοί, η πλάση θ’ αναρρώσει.            

 

Θα γίνουν πάλι εύρωστα του ΕΦΚΑ τα ταμεία,

δίνοντας μία σύνταξη ανά άτομα τρία...

Οι άνεργοι θα αυξηθούν κι ο κόσμος θα λαλήσει,

μα η οικονομία μας θα επανεκκινήσει!       

                                                                           2/ 2021

 

ΓΙΑΝΝΗΣ ΖΟΡΜΠΑΛΑΣ -  Έπαινος σατιρικού στον
E’ Πανελλήνιο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό Πνευματικών
Οριζόντων Λεμεσού.  

ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ -VIDEO playlist

  ΣΤΟ ΦΑΣΜΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ 

   

ΕΓΩ ΔΕΝ ΓΡΑΦΩ ΠΟΙΗΜΑΤΑ 

 

ΠΑΤΡΙΔΑ ΧΡΕΟΥΣ 

     

 playlist στο  youtube: https://www.youtube.com/playlist?list=PLYG2Cubp6bcyKm6KJaU0JZ3-KYyyGk1O9

ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ ΣΤΑ ΑΣΤΕΡΙΑ

 ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ ΣΤΑ ΑΣΤΕΡΙΑ     

          

Ταμπουρωμένος στο παλτό μου     

ξεχειμωνιάζω τ’ όνειρό μου                      

π’ αναπολεί τα καλοκαίρια,                                             

απόψε που ’σβησαν τ΄ αστέρια.           

                 

Πριν απ’ την αλλαγή του Χρόνου,                      

γυρεύω ευχές εν μέσω πόνου…                             

στης ρέμβης τα θολά λημέρια,               

μέσα στης πόλης την μιζέρια.                   

 

Και σε μια βρώμικη γωνιά,                      

ασάλευτα, μ’ άσπρα φτερά,  

σαν δυο χαρτόνια ζαρωμένα,                    

δυο περιστέρια πληγωμένα.

                                                              

Αιμορραγούν στην παγωνιά

και μου μιλούν μες στην καρδιά…      

κι εγώ-ανάξιος-τα πιάνω,

στις χούφτες μου να τα ζεστάνω.

 

Μοιρολογούν μελωδικά                                                  

με μάτια μελαγχολικά…                 

-ποιοι στραγγαλίζουν τη χαρά;              

- γιατί σκοτώνουν τα παιδιά;              

 

-Άναυδος- μέσα μου θρηνώ                      

-ίσως σας σκότωσα κι εγώ…

στην θέρμη της ντροπής μου βράζω,               

πάνω στο στήθος μου τα βάζω.        

 

Τότε, χαθήκαν ξαφνικά…                                

κι έγιναν άγγελοι-παιδιά,

που ύψωσαν τ’ άγια χέρια

κι αμέσως άναψαν τ’ αστέρια.   

              

Στην αλλαγή του Νέου Χρόνου    

δυο άγγελοι -παιδιά του πόνου,                   

μου έβαλαν φτερά στα χέρια

και ανεβήκαμε στ’ αστέρια! 

 

Κι είδα -στη Γη, αγνές ψυχές,                  

η βία να σκοτώνει…                 

κι ο νέος ήλιος στις καρδιές                 

ελπίδες να καρφώνει! 

……

    © ΓΙΑΝΝΗΣ ΖΟΡΜΠΑΛΑΣ      1/ 2024  

ΘΑΛΑΣΣΙΝΗ ΘΕΑ (Στην πανέμορφη Νύμφη του Ευβοϊκού)

    

ΘΑΛΑΣΣΙΝΗ ΘΕΑ      (ΧΑΛΚΙΔΑ)

 

Μοιάζεις γόησσα Χαλκίδα                    

απ’ του Κάστρου σου τον θρόνο,        

με θαλασσινή θεά.                                        

Στου Ευρίπου τα νεφούρια  *

και στα φεγγαρόβραδά σου                           

κρύβεις μυστικά!  

 

Πόθος είσαι και παγίδα.              

Κολυμπώ στα θέλγητρά σου

κι η σελήνη μειδιά.                       

Μες στη δίνη φέρνω γύρα          

πλημμυρίδα τα φιλιά σου                              

έρωτας -φωτιά!                                           

                                

Τρελαμένη μου πυξίδα.            

Τρέχει ο Νότος στο Βορρά σου           

σαν την άστατη καρδιά.                

Ναυαγώ στα χρώματά σου,           

μιας εικόνας με σφραγίδα                       

της σχολής του Μυταρά.                  

             

Κι όλο μου πετάς σανίδα                                 

κι ηρεμεί τα κύματά σου                  

του Σκαλκώτα η δοξαριά.         

Μες στα λάγνα δειλινά σου,           

μια νύμφη κρυσταλλένια                           

παίρνω αγκαλιά.  

                                                       

Της Αρέθουσας πατρίδα                   

του Σκαρίμπα μορφονιά                     

όλο μου πουλάς ελπίδα  

και «ψυχή βαθιά».   

Κι έχω μιαν αγάπη            

κρυστάλλινα νερά.   

                          

Μοιάζεις γόησσα Χαλκίδα

με θαλασσινή θεά      

κι έχω μιαν αγάπη

κρυστάλλινα νερά. 

……                                             

© ΓΙΑΝΝΗΣ ΖΟΡΜΠΑΛΑΣ  9/ 21

*  ἀναφόριν  τό, … ᾽νεφούρι Εὔβ. (Χαλκ.) …  - Τὸ σημεῖον ἔνθα δύο ἀντίθετα ρεύματα συναντῶνται   Κάρπ.   - Πᾶν ρεῦμα θαλάσσιον ἀντίθετον πρὸς ἄλλο  Εὔβ. (Χαλκ.) Κωνπλ      (Ἱστορικὸν Λεξικὸν τῆς Νέας Ἑλληνικῆς)