Σατιρικός μουσικός στίχος- '' ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ Ο ΧΟΡΟΣ ''

 '' ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ Ο ΧΟΡΟΣ '' 

Η πιο ένδοξη πατρίδα                                             

του πολιτισμού κοιτίδα 

στων Θεών τις παρυφές,                                                      

ξέγραψε τις αρετές...                                         

 

Τους προγόνους λιβανίζει                   

απογόνους εξορίζει …                                 

κι όλο ράβει τη σημαία               

κι έχει τρύπια τη σκελέα.              

 

‘’Τα προικώα’’ εκποιεί,               

ψάχνει μια καλή τιμή…                                    

«Εκλογές-κοντή γιορτή»   

 πάλκο μπάντα και χοροί!             

  

Ώπα! Για τον Κυβερνήτη            Ρ  

και ‘’της αρπαχτής’’ τεχνίτη,              

που μας μάζεψε τα φράγκα

κι ασβεστώνει την παράγκα.           

 

Ώπα! Του λαϊκιστή                     Ρ

δημοκράτη -γιαλαντζί,             

του κομματικού στρατιώτη                            

και του κώλου πατριώτη.                         

 

Ωχ αμάν! Και του φτωχού         Ρ

του φιλότιμου λαού,

που χορεύει στο ξυράφι

κι έχει πάντα άδειο ράφι.                       

 

Ωχ αμάν! Γι’ αυτά τα νιάτα        Ρ

που οργή είναι γεμάτα.

Ώπα! Για το φαγοπότι

υπουργών με τον δεσπότη.    

 

Ωχ αμάν! Και της πατρίδας        Ρ

-κουρελόπανο ελπίδας,                                                           

στο σφυρί ο Παρθενώνας          

γκαραντί- χρυσούς αιώνας!         

 

Τρίζουν τα κόκαλα -θαρρείς-               

τ’ ενδόξου Περικλέους                                  

κι ο νεοέλλην -τί να πεις;                                      

ἥρως… απ’ τους μοιραίους!                                                                

 

«Εκλογές-κοντή γιορτή»               

πάλκο μπάντα και χοροί!       (δις) 

 ……….

ΓΙΑΝΝΗΣ ΖΟΡΜΠΑΛΑΣ  Έπαινος σατιρικού έργου
23 ου Πανελλήνιου Λογοτεχνικού Διαγωνισμού
ΕΤΕΠ Κερατσινίου (2023) 

ΘΑ ΕΡΘΕΙ Ο ΚΑΙΡΟΣ

    

ΘΑ ΕΡΘΕΙ Ο ΚΑΙΡΟΣ

 

Θα ’ρθει ο καιρός…

που θα γεμίσουμε το κενό της  καρδιάς μας,

που θα γεμίσουμε το κενό της ψυχής μας

και τα μάτια μας θα βλέπουν πάλι τα χρώματα.

Θ’ ανοίξουμε την καρδιά μας στην αγάπη.

Θ’ ανοίξουμε την ψυχή μας στην άνοιξη.

Τότε το βλέμμα μας θ’ αγκαλιάζει τον διπλανό μας

και με ενσυναίσθηση θα προσεγγίζουμε τον αδερφό μας!

Θ’ ακούμε και πάλι το τραγούδι του δάσους, τη μουσική

του φλοίσβου και τη μελωδία των άστρων!

Τότε τα χέρια θα κρατούν κόκκινα τριαντάφυλλα

και το χαμόγελο θ’ ανθίσει πάλι στα χείλη μας.

Τότε τα αισθήματα και οι αξίες θα ξεχυθούν στους δρόμους,

τις πλατείες, στις πόλεις και τα χωριά.

Θα μπουν στους χώρους εργασίας και τις αυλές των σπιτιών μας.

Ο ύμνος της Ειρήνης θ’ απλωθεί στις γειτονιές.

Των λουλουδιών τα μύρα θα ευφραίνουν τις ψυχές…

Θα φτιάξουμε τα πιο ωραία τραγούδια.

Από έρωτα θα πλημμυρίσουν κι οι πιο σκληρές καρδιές!

Τότε θα είμαστε όλοι ελεύθεροι

και ίσοι μεταξύ μας

γιατί τότε θα είμαστε πλούσιοι…

Θα ’ρθει ο καιρός…

Αρκεί να μην ξεχάσουμε πως το Σύμπαν μας δοκιμάζει!

Αρκεί μετά από κάθε δοκιμασία να είμαστε ευγνώμονες

που ο ήλιος πάλι μας γελά

και το φεγγάρι μας συντροφεύει τις νύχτες.

Αρκεί να κρατήσουμε το μέτρο και τον ρυθμό,

ζώντας με τη φύση αρμονικά.

Αρκεί να πιστέψουμε στα καθημερινά, μικρά και μεγάλα

θαύματα της φύσης.

Πως είμαστε κόκκος άμμου στην έρημο, σταγόνα στον ωκεανό,

χαλίκι στο ποτάμι κι ένα κλαδί στον άνεμο…

κι ανάμεσα στα θαύματα, πως είμαστε εμείς το μεγαλύτερο!

Πως πληγώνοντας τη φύση σκοτώνουμε τον εαυτό μας!

Αρκεί μαζί της να συμφιλιωθούμε

και δίπλα της να ξαναγεννηθούμε!       

Θα ’ρθει ο καιρός…

ΓΙΑΝΝΗΣ ΖΟΡΜΠΑΛΑΣ 

Από τη συμμετοχή μου  -σελίδα 161, στο  e-book:

"Περιβάλλον, Μετανάστευση, Πανδημία, 25 χρόνια λειτουργίας της Πνευμονολογικής Κλινικής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας"  που παρουσιάστηκε στο Συνέδριο "Ημέρες Πνευμονολογίας 2023" στο Βόλο.

Κατεβάστε δωρεάν εδώ το e-book:    https://drive.google.com/file/d/1OdEUunJsy3TnEqL8CmCv5VrSTW907Wvv/view  

 

                                                         Ελιά -Πολιτικά Ευβοίας

 

                                                Πλάτανος- Κράσι Λασιθίου

                                                  Όρος Καντήλι Ευβοίας

     ΤΑΝΖΑΝΙΑ Δέντρο 6.000 ετών 

   

 

ΝΑ ΗΣΟΥΝ ΕΔΩ

 ΝΑ ΗΣΟΥΝ ΕΔΩ

 

Πόσο θα ’θελα να ’σουν εδώ…  

Μια λαχτάρα έχω μπηγμένη,       

σφήνα, μες στο μυαλό -και μπορώ                  

απ’ του χρόνου τις ρωγμές να περνώ…   

στη στιγμή που αιώνια μένει!                   

                                       

Αχ και να ’σουν απόψε εδώ!                         

Η φωτιά μου για σένα αναμμένη, 

μα στο τζάκι, από τότε, σβηστό…     

ένα κούτσουρο -σώμα ξερό-              

και στη στάχτη καρδιά σκαλισμένη.            

 

Το αστέρι να βρει ουρανό.               

Η μπιγκόνια ν’ ανθεί στολισμένη.       

Απ’ το γέλιο σου να κρατηθώ                

κι απ’ τα λόγια σου να κρεμαστώ:      

Η αγάπη ποτέ δεν πεθαίνει! 

     

Στο δικό μας τον αστερισμό                 

να  ’ν’ η πούλια ξενυχτισμένη…              

-ο στενός καναπές πιάνει δυο-      

Να σε πιω σαν καφέ πρωινό,                               

μες στην κούπα σου την ραγισμένη…                       

 

Αχ και να ’σουν απόψε εδώ          

και η τρέλα μας να ’ν’ χρεωμένη      

σε τριήμερο Αυγούστου καυτό,                  

σε φιλί -κοκκινέλι γλυκό

κι η πανσέληνος ξεμυαλισμένη…

            

Να ’χει ο έρωτας πιάσει ρυθμό           

και στον ώμο μου πάνω γερμένη…        

να βγει τ’ όνειρο αληθινό,                          

σ’ αγκαλιά που προσμένω καιρό.                                                                                  

Να μου πεις «σ’ αγαπώ»-μεθυσμένη!             

 

ΓΙΑΝΝΗΣ ΖΟΡΜΠΑΛΑΣ

Το ποίημα διακρίθηκε στον 5^ο Διεθνή Διαγωνισμό της Ζακυνθινής Εστίας Πολιτισμού "Διονύσιος Ρώμας" (Χάλκινο Βραβείο).   

Μελοποιήθηκε  (Τανγκό)  από την συνθέτρια και μαέστρο Ελευθερία Μεταξά. 

Η ΛΙΛΗ

 Η ΛΙΛΗ  

Θα σας πω την ιστορία της σκυλίτσας μου -Λιλής,           

που συνέβη στην Ηλεία στο χωριό της Τρυπητής.

Μια μουντή μέρα -θλιμμένη, στου παππού μου την αυλή,   

είχα τη δουλειά στρωμένη παίζοντας με τη Λιλή.                  

Οι γονείς μου στην Αθήνα είχαν πάει για δουλειά            

κι ήταν όλα πολύ φίνα «γαβ, γαβ, γαβ» και «τραλαλά».     

Αίφνης πιάνει καταιγίδα -σκούζουν μάνες και παιδιά-           

βουητό και πλημμυρίδα, μες στο σπίτι τα νερά!               

Κάνει πήδους η Λιλή προσπαθώντας να σωθεί,                  

όμως το νερό την σέρνει έξω από την αυλή.                   

Τρέχει το ποτάμι… τρέχει, και μου παίρνει τη Λιλή.                     

«Παναγίτσα μου βοήθα, θα πνιγεί η καψερή».                 

Όλοι βλέπανε το βιός τους να πηγαίνει στο χαμό 

κι εγώ βούλιαζα στη λάσπη και μαζί μου… το χωριό!

«Αχ παππούλη μου Γιωργή, πάει… την χάνω τη Λιλή».                         

Κι ο παππούς μ’ αυτοθυσία, δίχως άλλο να σκεφτεί

πριν μετρήσω ως το τρία...μπλουμ- βουτάει να την βρει.  

Τρέχει το ποτάμι… τρέχει, κι ο παππούς με τη Λιλή.

«Παναγίτσα μου βοήθα, κράτησέ τους στη ζωή».              

Ρεύμα δυνατό τους παίρνει-τώρα θα τους καταπιεί,

σα να κάνουν μπουρμπουλήθρες...θα χαθούν στο πι και φι.    

Πανικός-αναμπουμπούλα «πού ’ναι η Πυροσβεστική;».         

Στο Θεό μια προσευχούλα, κάνω, να τους λυπηθεί.

Τότε δύο παλικάρια με ατρόμητη ψυχή                         

με σχοινί τραβούν και βγάζουν τον ταλαίπωρο Γιωργή    

κι από το μαλλί αρπάζουν τη Λιλή σαν το στουπί!                       

Ένα δάκρυ του σκουπίζει ο παππούς μόλις με δει             

και εγώ τον ξεκουράζω μ’ ένα τρυφερό φιλί.              

Έτσι έχει η ιστορία -είναι όλη αληθινή                             

κι η Λιλή με ευγνωμοσύνη όλο γλείφει τον Γιωργή!             

Τώρα ξέρω την ουσία: Η ζωή είν’ ευλογία                        

κι όποιος αγαπά τα ζώα, αγαπά την κοινωνία.

 

         ΓΙΑΝΝΗΣ ΖΟΡΜΠΑΛΑΣ          (2020)

………

-Έπαινος σατιρικού έργου 20^ου Λογοτεχνικού Διαγωνισμού  

ΕΤΑΙΡΙΑΣ ΤΕΧΝΩΝ,ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΚΕΡΑΤΣΙΝΙΟΥ