Η
ΛΙΛΗ
Θα σας πω την ιστορία
της σκυλίτσας μου -Λιλής,
που συνέβη στην Ηλεία
στο χωριό της Τρυπητής.
Μια μουντή μέρα
-θλιμμένη, στου παππού μου την αυλή,
είχα τη δουλειά
στρωμένη παίζοντας με τη Λιλή.
Οι γονείς μου στην
Αθήνα είχαν πάει για δουλειά
κι ήταν όλα πολύ φίνα
«γαβ, γαβ, γαβ» και «τραλαλά».
Αίφνης πιάνει
καταιγίδα -σκούζουν μάνες και παιδιά-
βουητό και
πλημμυρίδα, μες στο σπίτι τα νερά!
Κάνει πήδους η Λιλή
προσπαθώντας να σωθεί,
όμως το νερό την
σέρνει έξω από την αυλή.
Τρέχει το ποτάμι…
τρέχει, και μου παίρνει τη Λιλή.
«Παναγίτσα μου βοήθα,
θα πνιγεί η καψερή».
Όλοι βλέπανε το βιός
τους να πηγαίνει στο χαμό
κι εγώ βούλιαζα στη
λάσπη και μαζί μου… το χωριό!
«Αχ παππούλη μου
Γιωργή, πάει… την χάνω τη Λιλή».
Κι ο παππούς μ’
αυτοθυσία, δίχως άλλο να σκεφτεί
πριν μετρήσω ως το
τρία...μπλουμ- βουτάει να την βρει.
Τρέχει το ποτάμι…
τρέχει, κι ο παππούς με τη Λιλή.
«Παναγίτσα μου βοήθα,
κράτησέ τους στη ζωή».
Ρεύμα δυνατό τους
παίρνει-τώρα θα τους καταπιεί,
σα να κάνουν
μπουρμπουλήθρες...θα χαθούν στο πι και φι.
Πανικός-αναμπουμπούλα
«πού ’ναι η Πυροσβεστική;».
Στο Θεό μια
προσευχούλα, κάνω, να τους λυπηθεί.
Τότε δύο παλικάρια με
ατρόμητη ψυχή
με σχοινί τραβούν και
βγάζουν τον ταλαίπωρο Γιωργή
κι από το μαλλί αρπάζουν
τη Λιλή σαν το στουπί!
Ένα δάκρυ του σκουπίζει
ο παππούς μόλις με δει
και εγώ τον ξεκουράζω
μ’ ένα τρυφερό φιλί.
Έτσι έχει η ιστορία
-είναι όλη αληθινή
κι η Λιλή με
ευγνωμοσύνη όλο γλείφει τον Γιωργή!
Τώρα ξέρω την ουσία:
Η ζωή είν’ ευλογία
κι όποιος αγαπά τα
ζώα, αγαπά την κοινωνία.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΖΟΡΜΠΑΛΑΣ (2020)
………
-Έπαινος σατιρικού έργου 20ου Λογοτεχνικού Διαγωνισμού
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου