ΤΟ ΜΑΝΤΗΛΙ

 ΤΟ ΜΑΝΤΗΛΙ           

 

 

Στης γειτονιάς σου τα στενά- το δείλι,                                                                                                                   

οι θύμησες με πήραν στο χορό.                        

Στο σύρμα της αυλής σου το μαντήλι…    

-παλιό σημάδι, να ’ρθω να σε βρω-.    

                                                                                                       

Όρκοι αγάπης με φιλιά στα χείλη                       

και όνειρα- κουβάρι παρδαλό.                                   

Απόψε θα σου κλέψω το μαντήλι.       

Με ζώνουν οι στιγμές κι αναπολώ.     

              

Την αύρα σου θα πιω- δροσιά τ’ Απρίλη        
κι ας στέρεψε η αγάπη στον καιρό.      

Θα βγεις σαν Νηρηίδα απ’ την πύλη                

της δύσης -μ’ έναν ήλιο πορφυρό.  

   

Το κύμα τα φιλιά σου θα μου στείλει.            

Θα τρεμοπαίζει η μορφή σου στο νερό.  

Στα μεθυσμένα χρώματα το δείλι,        

εσύ γοργόνα κι εγώ ψάρι στον αφρό.         

   

Γλυκές ωδές ο φλοίσβος θ’ απαγγείλει         

το σούρουπο σαν πέφτει δροσερό  

και στο αηδόνι θα ’χω παραγγείλει                     

ένα μοτίβο αγάπης ζωηρό. 

                        

Θα κλείσω τ’ άρωμά σου στο μαντήλι         

τις άδειες νύχτες μου θα σε φορώ,                          

μέχρι νέα αγάπη ν’ ανατείλει                     

-τον ήλιο χρυσαφένιο να θωρώ!           

                                                             

Απόψε που θα κλέψω το μαντήλι          

τ’ αηδόνι τραγουδάκι θα σου στείλει!                                                                    

ΙΩΑΝΝΗΣ ΖΟΡΜΠΑΛΑΣ            

Το ποίημα διακρίθηκε με Α΄ Βραβείο στον Θ΄ Παγκόσμιο Διαγωνισμό Ποίησης της “ ΑΜΦΙΚΤΥΟΝΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ” και μελοποιήθηκε από την μουσικό και μαέστρο Ελευθερία Μεταξά.