ΣΤΑΣΙΜΟΣ ΕΡΩΤΑΣ
Στάσιμος έρωτας- σε δίσεκτη χρονιά.
Παίρνω μαζί μου τα νεκρά όνειρά μου.
Γλυκές ματιές… μια αγκαλιά… δύο φιλιά…
και λύνω της αγάπης τα δεσμά μου.
Βαρύ το τίμημα η άδεια αγκαλιά.
Σε είχα κι όλα ήτανε δικά μου.
Μάτια μου-της αυγής δροσοσταλιά
σ’ αφήνω πίσω μου και βρίσκεσαι μπροστά μου.
Σκιές θα μείνουμε στου χρόνου τον καμβά
κι η αγάπη μας- δυο πινελιές στη δύση.
Θολές ανταύγειες στην ακροθαλασσιά
και του γιαλού το κρίνο δεν θ’ ανθίσει!
Στάσιμος έρωτας -της
μοίρας μολυβιά.
Τα λόγια σου στιχάκια στην καρδιά μου
και το τραγούδι μου ρυθμός της ζήσης.
Κραυγή, χαρά, πάθος κι αισθήσεις.
Κραυγή απώλειας -της πίκρας μαχαιριά
και η χαρά μιας ρουφηξιάς μεθύσι,
μέχρι που να τις πάρει αγκαλιά
ο χρόνος για να τις κοιμίσει!
Στάσιμος έρωτας -ο πόνος μοιρασιά…
Για ποιον θα είναι πιο βαρύς-γλυκιά μου;
Κραυγάζω μήπως και μ’ ακούσει η χαρά
και διώξει τη σιωπή μακριά μου.
Σκιές θα μείνουμε στου χρόνου τον καμβά
κι η αγάπη μας- δυο πινελιές στη δύση.
Θολές ανταύγειες στην ακροθαλασσιά
και του γιαλού το κρίνο δεν θ’ ανθίσει!
Στάσιμος έρωτας- σε δίσεκτη χρονιά.
Στάσιμος έρωτας κι ο πόνος μοιρασιά…
ΙΩΑΝΝΗΣ ΖΟΡΜΠΑΛΑΣ
Το ποίημα μελοποιήθηκε από την
μουσικό
και μαέστρο Ελευθερία Μεταξά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου