ΣΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ ΣΚΑΡΙΜΠΑ

 

Με την αχλή στ’ Εγρίπου τον πορθμό        

που ρίχνει πέπλο η μελαγχολία,                           

ντυμένος γκραν τραβάς γιαλό-γιαλό             

και χαιρετάς τους ταπεινούς στην παραλία.   

 

Βρίσκεις τραπέζι έξω απ’ το ‘’ΠΑΛΙΡΡΟΙΑ’’                      

αντικριστά στον λόφο της Κανήθου.

Μ’ ένα ουζάκι και στης ρέμβης την επήρεια

το κατευόδιο ετοιμάζεις νέου στίχου.                           

 

Εμείς-τρελόπαιδα- με στόχο το τασάκι, 

απ’ τ’ αναψυκτικά πετάμε το καπάκι…   

κι ακούμε να μας λες μι’ αλλόκοτη ιστορία

«η πόλη αυτή χτισμένη είν’ από κιμωλία»!  

 

Το τρένο σκούζει… στον σταθμό-εις τας αφίξεις.  

Στην άμαξα κομψή Κυρία τραγουδάει…      

από σκηνής αρτίστα; ψευδαισθήσεις-

ποια να ’ναι… που το χέρι, σου κουνάει;     

 

Ο δήμαρχος και ο παπάς σε χαιρετίζουν,                

τάχα μου, βιάζονται για τον εσπερινό.

Σ’ ό,τι όμορφο κινείται βλεφαρίζουν …

ράμματα έχεις για την γούνα τους σωρό! 

 

Και μουντζουρώνεις ένα εισιτήριο… 

το πλοίο, φάντασμα έμελλε να σου γίνει.         

Γιατί δεν έφυγες παρέμεινε μυστήριο,          

μα το ταξίδι με την πένα σου σαγήνη.

 

Της εξουσίας σούρνεις τ’ ανομήματα

δεν σου ξεφεύγει υπουργός ούτε δεσπότης,

οι αλήθειες σου κονταρομάχοι και λογχίσματα

κι η πόλη έρωτας στο νου σου- και δεσμώτης.

 

Και να! η Χαλκίδα που ’ρχεται με φούστα φανταιζί

στην πασαρέλα βγήκε κι έχει έξω το βυζί.

Ξοπίσω οι Εαυτούληδες την πήραν παγανιά

και την αδειάζουν-μπραφ- μες στα τρελά νερά! 

 

Και τρέχουνε σταθμάρχες και οι καπεταναίοι

ψάλτες και μουζικάντες, παλιάτσοι, βαρκαρέοι.   

Απ΄ τις Αρχές του τόπου πλακώνουν χίλιοι δέκα 

και όλοι καμαρώνουν… «πνίγεται η γυναίκα».

 

Το ρεύμα-οϊμένα- που άλλαξε ροή, 

μ’ ορμή την παρασέρνει… πάει-ντουγρού-προς νότο            

και στης Αρέθουσας την βγάζει την πηγή,

να ξεδιψάσει εκεί- έτσι για το γαμώτο-.     

 

Στο Γριπονήσι χόρευαν οι Σκαριμποφιγούρες,      

Βοϊδάγγελοι, Αρλεκίνοι κι όσ’ είχανε λιγούρες…

Καταμεσής στη γέφυρα- το γλέντι ιστορικό

και δυο γελοίοι μίλαγαν για κάποιο Βατερλό!

…...

Ένα βαρύ ζεϊμπέκικο χόρεψες την ζωή σου,

με γλώσσα ιδιόρρυθμη μίλαγε η ψυχή σου.

Το μυστικό θα ψάχνουμε που κρύβεις στην γραφή…

πρώτα τον στίχο έγραφες ή πρώτα μουσική;

 

Την σκέψη μας φωτίζεις-σαν φάρος, Μπάρμπα-Γιάννη

ανάποδα θα στήνεις τα τάχατες σωστά

κι είσαι εξωτικό του πνεύματος λιμάνι,

γι’  αυτό και η Χαλκίδα σε τιμά! 

 ΓΙΑΝΝΗΣ ΖΟΡΜΠΑΛΑΣ

Το ποίημα έγινε τραγούδι με τον τίτλο: ‘’ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΚΥΡΙΕ ΣΚΑΡΙΜΠΑ’’,  μελοποιήθηκε από τον συνθέτη Μάκη Τσιγάντε  για τον μουσικό διαγωνισμό που διενεργήθηκε με πρωτοβουλία του Πανελλήνιου Μουσικού Συλλόγου-Παράρτημα Εύβοιας και τη συνεργασία του Συλλόγου Φίλων Γ. Σκαρίμπα, για το ΕΤΟΣ ΣΚΑΡΙΜΠΑ 2024 «Οι δρόμοι του Σκαρίμπα» και απέσπασε 2 Βραβεία: 1^ο  ΒΡΑΒΕΙΟ Σύνθεσης  στην κατηγορία του και 2^ο ΒΡΑΒΕΙΟ Στιχουργικής. 

.....................................................

‘’ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΚΥΡΙΕ ΣΚΑΡΙΜΠΑ’’.
ΣΥΝΘΕΣΗ/ΕΝΟΡΧΗΣΤΡΩΣΗ/ΕΡΜΗΝΕΙΑ: Μάκης Τσιγάντες
ΠΟΙΗΣΗ: Γιάννης Ζορμπαλάς
ΠΑΡΑΓΩΓΗ: Μανώλης Μάτσος
VIDEO: Little Onion Design