ΤΟ ΡΑΒΑΣΑΚΙ

 

ΤΟ  ΡΑΒΑΣΑΚΙ            

                                                               

Ήρθες! Της νιότης μου χαρά            

κι έχεις καμένα τα φτερά.                                    

Ξερά φύλλα οι αγάπες,                  

στης Ιθάκης σου τις στάχτες.     

          

Στης καρδιάς σου το τσεπάκι                             

είχα κρύψει ραβασάκι…                                           

Γιορτή, καημέ και τρέλα μου,                          

χόρεψε- κλάψε- γέλα μου.                 

        

Του νόστου χελιδόνι μου.                                                                                            

Διπλό-λευκό σεντόνι μου.                           

Παίρνω νέκταρ στο φιλί σου                                      

κι επουλώνω την πληγή σου.            

                                                                                                                                                                                

Στης καρδιάς σου το τσεπάκι         

φύλαξες το ραβασάκι…                   

Πνοή μου και αρρώστια μου, 

δώσ’ μου -πάρε και χρώστα μου.  

      

Της ζωής μου αστεράκι     

θα σε βάλω στο τσεπάκι. 

Το πανηγύρι της καρδιάς,                 

άκου -νιώσε -μη μιλάς.                     

 

Της προσμονής τ’ άσπρα μαλλιά, 

τα πλούτη μου και τα φλουριά.                                         

Λαχτάρα μου η αγκαλιά.                    

Ο ναυαγός και η στεριά.     

..... 

ΓΙΑΝΝΗΣ ΖΟΡΜΠΑΛΑΣ   

Το ποίημα διακρίθηκε  με ΕΠΑΙΝΟ στον
2^ο ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟ
2017 ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΩΝ ΟΡΙΖΟΝΤΩΝ ΛΕΜΕΣΟΥ

Μελοποίηση ( Τσακώνικος) και ερμηνεία του τραγουδιού:
Ελευθερία Μεταξά.

O ELLINARΑS

 O  ELLINARΑS 

Ξέρεις να καλοπερνάς, κι ας σου λείπει ο παράς.    

Αφού οι δουλειές είναι για λίγους,

δεν ψάχνεις στ’ άχυρα για ψύλλους.

Την κρίση, απ’ το μαλλί τραβάς.    

Ντύνεσαι στην πένα, εδώ κι εκεί χρωστάς,

αλλά κερνάς την Ρένα, στο μπαράκι ξενυχτάς. 

 

Φιγουρίνι στην παρέα -αραλίκι και καφές

του πατέρα χαρτζιλίκι για να βγει ο ρεφενές.

Στήθος μάρμαρο διαθέτεις, μπράτσα έξω με τατού

όπου γάμπα-πίσω τρέχεις, έρωτες στο κουτουρού.

 

«Έξω καρδιά βρε αδερφέ» ανέκδοτα μας λες πολλά,

των Προγόνων, σνομπάρεις, τα Αρχαία γνωμικά.

Το πτυχίο σου χαρίζεις, δεν ελπίζεις- δεν ψηφίζεις,

φαβορίτες σαν στιλέτο, μα άνεργος θα ’σαι και φέτο.

 

Τα κόμματα δεν τα πιστεύεις, θρησκεία δεν σε ακουμπά,

ιδεολογία δεν πρεσβεύεις, ούτε η πατρίδα σε κρατά.

Για οικογένεια δεν προκάνεις, τα παιδιά τι να τα κάνεις,

σαν τεκμήριο τα πιάνουν, νέους φόρους θα σου βάλουν.

 

Ανάπτυξη - νέες θέσεις, κι άλλες ωραίες λέξεις

τις πήραν οι αέρηδες.

Τους κλέφτες των ονείρων σου, ώρα είναι να ψέξεις,

που είναι μακρυχέρηδες.        

Θύμα η γενιά σου, φίλε μου -  Παγκόσμιας Νέας Τάξης.

Επτά εταιρείες κυβερνούν, ποιους νοιάζει αν πλαντάξεις(;)

 

Στο Facebook  ολονυχτίς

με Greeklish (Γκρίκλις) επικοινωνείς.  

Λάτρης ηλεκτρονικής των δικτύων επαφής,

με αγνώστους φλυαρείς.

Όμως ψάξε, Ελληναρά, βαθιά μες στον εαυτό σου. 

Γονίδια σπάνια θα βρεις, στην καρδιά και στο μυαλό σου.

 

Έχεις τη δύναμη -μπορείς- απ’ την παγίδα σου να βγεις,

-της αδιαφορίας.                        

Πολιτικούς να τιμωρείς- εκφραστές, δήθεν, της αρχής

«ελεύθερης οικονομίας».  

 

Οι αποδέκτες εντολών, Αμερικής  και Βρυξελών,     

ξενόδουλοι εκτελεστές ‘ πτωχευτικών αποστολών ’          

που κούρεψαν τις εισφορές και λήστεψαν Ταμεία,

ψήφο μη δουν στις εκλογές   - στείλε τους εξορία.

 

Έτσι θα δώσεις μάθημα σε μας τους μεγαλύτερους,

που στα ρουσφέτια ψάχναμε να βρούμε την ελπίδα.  

Τους άχρηστους ψηφίζαμε, δεν βλέπαμε καλύτερους

-κάψαμε την παρτίδα.

Σ’ αφήσαμε ξεκρέμαστο και τώρα Ελληναρά μου,

ψάχνεις να βρεις διέξοδο, σε μια νέα πατρίδα.

......

ΓΙΑΝΝΗΣ  ΖΟΡΜΠΑΛΑΣ   - M. G. 2016

Α΄ Βραβείο Μουσικού στίχου στον                                        

7ο Πανελλήνιο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό ΕΠΟΚ.

ΠΟΚΕΡ ΜΕ ΤΟ ΧΡΟΝΟ

 

ΠΟΚΕΡ ΜΕ ΤΟ ΧΡΟΝΟ                          

 

Με τη λίστα για τα ψώνια Σάββατο στην αγορά,                 

Αθηνάς και Ευριπίδου -πιάνω θέση στην ουρά.                        

Και μεθώ μες στα μπαχάρια, τα πιπέρια, τις κανέλες…        

τσάγια, βότανα, μυζήθρες, καβουρμά και μουρταδέλες.     

 

Κουρκουμά θέλει η Μαρδίτσα, κι οπωσδήποτε σαφράν      

-στο χαρτί παραγγελία να τα πάρω απ’ το «Μπαχάρ».

Ταχινόμελο, μαχλέπι, λουκουμάκια …σε μπουκιές           

μοσχοκάρυδο, μαστίχα και ελίτσες τσακιστές.           

 

Από τον «Μιράν» σουτζούκι και με λίγα καυτερά…                    

μια γραβιέρα, μοτσαρέλα και φιλέτο παστουρμά.                 

Στον «Γκουρού της Ευριπίδου» ευωδιές σπάζουν τη μύτη

και νομίζω χορτασμένος θα γυρίσω πάλι σπίτι.

 

Για σερμπέτια στου Ψυρρή και μπουγάτσα με τυρί.               

Για καφέ στο «Μετροπόλ» -την Παράδοση τηρεί-                   

«Μπαϊρακτάρη» για σουβλάκι και στο «Δίπορτο» κουκιά, 

στη Θεάτρου τσιπουράκι -μπακαλιάρο σκορδαλιά.

Πλάκα Ακρόπολη Θησείο και Ρωμαϊκή αγορά, 

πώς με γύρισε ο χρόνος, χρόνια πίσω ξαφνικά;

Έναν έρωτα παλιό μου ’στειλε με το τρενάκι                     

κι εγώ ξέχασα μεμιάς κουρκουμά και σαλαμάκι.

 

Στ’ Αναφιώτικα στενά στ’ όμορφο Μοναστηράκι

οι παλιές μου ομορφιές …κόκκινο γλυκό κρασάκι!      

Στα δρομάκια βουκαμβίλιες κι ανθισμένα γιασεμιά… 

της ζωής κοιτώ το ψέμα σε δυο μάτια αληθινά.  

 

Το χαρτί μοιράζει ο χρόνος-ντάμα κούπα μου γυρνά…      

κι η αλήθεια με το ψέμα μπλέκονται σε μι’ αγκαλιά.                            

Στ’ Αναφιώτικα σκαλιά και στης Πλάκας τα στενά

της αγάπης έχει μείνει η γλυκιά μοσκοβολιά!  

.......

ΓΙΑΝΝΗΣ ΖΟΡΜΠΑΛΑΣ