ΤΟ ΡΑΒΑΣΑΚΙ

 

ΤΟ  ΡΑΒΑΣΑΚΙ            

                                                               

Ήρθες! Της νιότης μου χαρά            

κι έχεις καμένα τα φτερά.                                    

Ξερά φύλλα οι αγάπες,                  

στης Ιθάκης σου τις στάχτες.     

          

Στης καρδιάς σου το τσεπάκι                             

είχα κρύψει ραβασάκι…                                           

Γιορτή, καημέ και τρέλα μου,                          

χόρεψε- κλάψε- γέλα μου.                 

        

Του νόστου χελιδόνι μου.                                                                                            

Διπλό-λευκό σεντόνι μου.                           

Παίρνω νέκταρ στο φιλί σου                                      

κι επουλώνω την πληγή σου.            

                                                                                                                                                                                

Στης καρδιάς σου το τσεπάκι         

φύλαξες το ραβασάκι…                   

Πνοή μου και αρρώστια μου, 

δώσ’ μου -πάρε και χρώστα μου.  

      

Της ζωής μου αστεράκι     

θα σε βάλω στο τσεπάκι. 

Το πανηγύρι της καρδιάς,                 

άκου -νιώσε -μη μιλάς.                     

 

Της προσμονής τ’ άσπρα μαλλιά, 

τα πλούτη μου και τα φλουριά.                                         

Λαχτάρα μου η αγκαλιά.                    

Ο ναυαγός και η στεριά.     

..... 

ΓΙΑΝΝΗΣ ΖΟΡΜΠΑΛΑΣ   

Το ποίημα διακρίθηκε  με ΕΠΑΙΝΟ στον
2^ο ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟ
2017 ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΩΝ ΟΡΙΖΟΝΤΩΝ ΛΕΜΕΣΟΥ

Μελοποίηση ( Τσακώνικος) και ερμηνεία του τραγουδιού:
Ελευθερία Μεταξά.