Στου χωριού την εμπασιά
πάνοπλη, σκοπιά φυλάει
μια γριά βελανιδιά.
Στον κορμό της μια καρδιά,
π΄ επτασφράγιστα κρατάει
του χωριού τα μυστικά.
Τα κρυφά και τα στραβά
όλων ξέρει και γελάει
η Κυρά- βελανιδιά.
Της αγάπης τα φιλιά
δυο αιώνων κουβαλάει…
μες στης Κούμης τα χωριά.
Όμορφη σαν ζωγραφιά
μόνο που δεν μας μιλάει…
η Κυρά- βελανιδιά.
Η σκιά της- μι΄ αγκαλιά,
λύπες και χαρές τραβάει.
Στου χωριού την εμπασιά
μια γριά βελανιδιά
Ιστορία που κυλάει…
...
ΓΙΑΝΝΗΣ ΖΟΡΜΠΑΛΑΣ
Παίρνεις απ’ το νου
ρημάδια,
από την ψυχή σκοτάδια
και με το «ΕΓΩ»
δεμένα,
-τα θεμέλια ριγμένα.
Φτιάχνεις κάστρα και
παλάτια…
με συνείδηση-
κομμάτια,
στο κέρδος
στοιχισμένα
-ματαιο δομημένα!
Στο κόμμα χρωστάς
χάρη…
κι άφησες το δυάρι.
Τα χρέη χαρισμένα
και τα σκυλιά δεμένα.
Ψέματα πουλάς κι
αέρα
(μες στον φάκελο μια
σφαίρα…)
Τις αξίες έχεις σβήσει,
με τις αρετές χωρίσει.
Μαύρο χρήμα κι
επενδύσεις
και τραβάς
επιδοτήσεις…
Τα αισθήματα στη
στάχτη
και οι μετοχές στο party.
Χορηγός στα Σωματεία
…
(δεν σε πιάνει η
Εφορία)
λες την κοινωνία
σκάρτη,
που μαχαίρωσες στην
πλάτη.
Κι έδεσε η
Ιστορία…
τώρα ανήκεις στα ‘’θηρία’’
κι η ΕΛΛΑΣ σε
αφασία
-είναι ν’ απορείς με
δαύτη…
που ψελλίζει
«προδοσία!»
(Φόνος ή
ευθανασία;)
το μαντήλι ψάχνει δάκρυ
κι οι ευθύνες σου στην
άκρη.
Μερτικό στην
Εξουσία…
το «ΕΓΩ» -υπεραξία
κι οι πολιτικοί-
χορτάτοι.
-κουμαντάρουν τρεις
νομάτοι!
….
‘’ΕΛΛΑΣ’’ -τρανή
κυρία
κούκλα-κοκεταρία,
μία μπουκιά στον χάρτη…
κι όλοι ζητούν
κομμάτι!
ΓΙΑΝΝΗΣ ΖΟΡΜΠΑΛΑΣ
3ο ΒΡΑΒΕΙΟ ΣΑΤΙΡΙΚΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ 25 ου ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟΥ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΥ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΤΕΧΝΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ & ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΚΕΡΑΤΣΙΝΙΟΥ
Γ. Ζορμπαλάς
