ΠΟΡΦΥΡΕΝΙΑ ΔΕΙΛΙΝΑ

    

Πάρε χρώμα απ’ την ψυχή μου,                    

νοσταλγία απ’ την καρδιά                       

κι αίμα από την πληγή μου         

στάλαξε στα δειλινά!                                                                                

                                                                

Ροζ από τη θύμησή μου,                             

άσπρα κύματα-πουλιά                

και με γκρίζο απ’ τη ζωή μου                  

φτιάξε τα γυμνά βουνά...                                                  

 

Τ’ όνειρο απ’ το κελί μου,                        

το τραγούδι μου- γητειά                        

και τον μύθο- προσευχή μου,                            

στο λυκόφως βασιλιά.                                               

 

Το χρυσάφι απ’ το δάκρυ,                                        

την κραυγή μου απ’ τη νυχτιά         

κι απ’ τα λόγια μου τη στάχτη     

σκόρπισέ τη στο νοτιά.                       

 

Αεράκι την πνοή μου                        

και τον πόθο μου φωτιά,                           

ηλιαχτίδα την ευχή μου                   

και της ροδαυγής ματιά.                          

 

Βάλε χρώμα απ’ την ψυχή μου       

στου Αιγαίου τον καμβά,                         

σ’ έρημο νησί μαζί μου                    

η Ελλάδα ξεψυχά…                                                           

                                       

Πέφτει ο ήλιος στο κορμί μου                     

και βυθίζεται αργά…                                            

κι έχει κάθε Κυριακή μου

πορφυρένια δειλινά!

 ΓΙΑΝΝΗΣ ΖΟΡΜΠΑΛΑΣ

Το ποίημα μελοποίησε η συνθέτις -μαέστρος
 Ελευθερία Μεταξά & περιλαμβάνεται στην ποιητική συλλογή

‘’ΠΟΡΦΥΡΕΝΙΑ ΔΕΙΛΙΝΑ’’   (Εκδόσεις ΚΕΦΑΛΟΣ)

ΕΙΣΑΙ ΘΑΛΑΣΣΑ

   

Έρχεσαι με τα κύματα

στης ρέμβης τα μηνύματα… 

Γλυκιά φιγούρα στην αχλή

και έχεις άυλη μορφή...                                                               

Είσαι θάλασσα!     

                                                                                                                                                      

Το απέραντο Αιγαίο

είναι η αγκαλιά σου.  

Κρυστάλλινος ορίζοντας

τα μάτια τα μελιά σου,                                                                                                               

και η καρδιά σου

του βυθού λαμπρό μαργαριτάρι.                    

Ταξίδεψα, μαγεύτηκα,

ναυάγησα και πνίγηκα.     

                     

Τώρα μες το γαλάζιο όνειρο

θα ξαναγεννηθώ        

και στο ρυθμό του πάθους σου

θα μεταμορφωθώ.   

Για σένα θάλασσά μου!          

                                            

Θα γίνω φλοίσβος

-ένα τραγούδι ερωτικό.                                                                    

Του δειλινού ο ψίθυρος

-του γιαλού το μυστικό.                                              

Για σένα θάλασσά μου!                                                

                                             

Στο αρχιπέλαγος                   

θα σκορπίσω την κραυγή μου.      

Σ’ ακρογιαλιές και ξερονήσια               

θα μοιράσω την ψυχή μου.                                                                             

Εκεί θα ζω αγάπη μου.                        

 

Πλήκτρα θα ’χω τα βότσαλα     

και πνευστά τα κοχύλια.            

Λευκοί γλάροι στο πάλκο μου

μες σε χρώματα χίλια.                                                                  

Στων βράχων τα κοιλώματα

θα σε γλυκοκοιμίζω,                

στου αγέρα τα καμώματα                           

το σώμα σου θ’ αγγίζω.                                        

                                 

Τώρα θα στέλνεις τα κύματά σου                        

κι εγώ τις νότες στην αγκαλιά σου.                    

Έτσι θα ζω αγάπη μου!    

......

ΓΙΑΝΝΗΣ ΖΟΡΜΠΑΛΑΣ 

ΕΠΑΙΝΟΣ στον 7ο Παγκόσμιο Ποιητικό Διαγωνισμό

Ζακυνθινής Εστίας Πολιτισμού ‘’ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΡΩΜΑΣ΄΄