Είπες, κουράστηκες πολύ
ν’ αλλάζεις ρότα στη ζωή
μ’ ανταμοιβή το δάκρυ,
η αγάπη -άγονη γραμμή,
τ’ όνειρο -φύλλο στη βροχή,
που σέρνεται στην άκρη.
Είπες, αφήνεις τη ζωή
να σ’ οδηγήσει-κι όπου βγει,
να μη μετράς τα λάθη
να μπεις σε νέες εποχές
να γιάνουν οι παλιές πληγές
κι όσα ελλοχεύουν πάθη.
Στου ταξιδιού σου τα μισά
του έρωτα η χαρακιά
-γλυκιά αιμορραγία…
κι απ’ την απέναντι ακτή,
μαρμαρωμένη μια μορφή
-αγάπης ιστορία!
Να επιστρέψεις- θα σκεφτείς,
μα στη ζωή δεν θα το πεις.
Καμιά επιθυμία
τώρα πια δεν σου εξοφλεί
και όλο σβήνει η μορφή …
και στο φόντο η νοσταλγία,
σα να παγώνει την στιγμή…
να ’χεις φωτογραφία!
……
©Γιάννης Ζορμπαλάς
