ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΔΕΝ ΖΥΓΙΖΩ
Την αγάπη δεν ζυγίζω,
την προσφέρω χωρίς τόκο
κι η καρδιά πλέει χαμένη…
σαν τον έρωτα τον πρώτο!
Την αγάπη δεν ορίζω.
Πλοίο που αλλάζει ρότα.
Όμως σαν φανεί στο ντόκο
τραγουδώ.
Το φεγγάρι βγάζω βόλτα.
Στ’ άρωμά της αρμενίζω
και στο θαλασσί φουλάρι.
Μοιάζει άνοιξη ντυμένη
και μεθώ
μ’ άγρια μέντα και θυμάρι.
Τ΄ άστρα πάνω της στολίζω
κι αγρυπνάει το λιμάνι.
Μες στου πόθου το σιρόκο
λαχταρώ
το φιλί της σαν βοτάνι.
Και στην πρύμνη την κοιμίζω
καθώς τραγουδούν οι γλάροι.
Με το κύμα νανουρίζω
και κρατώ
τ’ όνειρό μου πριν σαλπάρει…
Έτσι θα ’μαι ενθρονισμένος
στης καρδούλας της το θώκο.
Νικητής και νικημένος
σαν τον έρωτα τον πρώτο.
Την αγάπη δεν ζυγίζω,
δύο χάνω-μια κερδίζω!
